Pjer de Ferma bio je jedan od najvećih evropskih matematičara. Rođen je 1601. godine u Bomon de Lomanju, u južnoj Francuskoj, u bogatoj trgovačkoj porodici. Studirao je pravo na univerzitetima u Tuluzu i Orleanu, a matematiku je učio u Bordou.
Često ga nazivaju matematičarem amaterom, ali je to tačno samo u smislu da nije bio plaćen za svoja istraživanja. Posvećivao je mnogo vremena matematici, međutim, pošto mu prihodi od nje nisu bili neophodni za život, nije objavio skoro nijedan svoj rad.
Pjer de Ferma- Problem nedovršene igre
Po ustaljenom običaju u 17. veku, putem pisama je komunicirao sa drugim matematičarima tog vremena. Bavio se različitim oblastima matematike i svakoj od njih je dao značajan doprinos. Iako se algebarska koordinatna geometrija često naziva po Reneu Dekartu, Ferma ju je, baveći se geometrijom, razvio nezavisno od njega. Zajedno sa Blezom Paskalom, sa kojim se nikada nije sreo, od 1654. godine kroz pisma je rešavao problem poznat kao „problem nedovršene igre“ i u ovoj diskusiji postavio temelje teorije verovatnoće.
Fermaove teoreme
Najveći doprinos matematici Ferma je dao izučavajući teoriju brojeva, jednu od njenih najelegantnijih i najzagonetnijih oblasti. Proučavajući savršene brojeve, one koji su jednaki sumi svojih pravih delilaca, otkrio je takozvanu Malu Fermaovu teoremu, ključnu za test kojim se utvrđuje da li je neki broj potencijalno prost.
Međutim, svoju slavu Ferma je stekao na osnovu Velike, odnosno Poslednje Fermaove teoreme. Naime, nakon njegove smrti 1665. godine, otkrivena je njegova beleška da jednačina x^n+y^n=z^n nema rešenja kada su x, y i z pozitivni celi brojevi, a n ceo broj veći od 2.
Ovu belešku je dodao na margini Diofantove „Aritmetike“ uz komentar:
„Otkrih uistinu predivan dokaz ovoga, no ne nađoh na margini mesta, te ga ne napisah ovde“. Međutim, naredna skoro četiri veka niko nije mogao ni da dokaže, ni da opovrgne ovu tvrdnju. Poslednju Fermaovu teoremu je tek 1994. godine dokazao engleski matematičar Endru Vajls, koristeći tehnike koje nisu bile poznate u Fermaovo doba kako bi izveo dugačak i veoma složen dokaz koji potvrđuje čuvenu tvrdnju.